2024

Dit jaar zal de opbrengst van onze vastenactie bestemd zijn voor onze Pater Hub Kuijpers.

Wij willen deze aktie bijzonder onder uw aandacht brengen omdat de nood hoog is!

Pater Hub Kuijpers werd geboren in Castenray.  In 1956 is het gezin Kuijpers verhuisd naar de Venrayseweg in Horst. In 1970 werd hij tot priester gewijd in de voormalige Norbertuskerk in Horst.

Pater Hub j heeft eerst gewerkt in Lissabon daarna in Brazilië en later in Mozambique. Daar werd hij pastoor van een parochiekerk in een krottenwijk van Maputo.  Nu houdt hij zich daar bezig met het ouderenpastoraat en weduwenpastoraat van het bisdom.  Verder heeft hij een aantal priesterstudenten in huis. Ook bezoekt hij jaarlijks enkele kapellen in het binnenland die hij heeft gebouwd. Hij is nu 82 jaar en doet het wat rustiger aan. Zijn gezondheid is nog goed. Het lekenpastoraat bloeit als nooit tevoren. Veel leken worden opgeleid tot catechisten die ook bepaalde verantwoordelijkheden krijgen binnen de parochie.  Afgelopen herfst bezocht pater Hub nog onze parochie.

Het geld dat binnenkomt vanuit de vastenactie zal besteed worden voor

• Het realiseren van toiletten
• Reparatie lekke daken
• Naaimachines
• Familielandbouw
• Gezondheid
• Studie

Uw bijdrage kan via de collectebus voldaan worden die achter in de kerk staat of via een envelop met daarop “vastenactie” via de brievenbus Hoofdstraat 7, of via ons banknummer NL66 RABO 0123 6025 72  onder vermelding  “Vastenactie 2024”

Mede namens pater Hub, onze hartelijke dank!

aanvulling op voorgaande informatie:

In 2020 heeft pater Hub Kuijpers  een boek geschreven over de weduwen in zijn gemeenschappen.

Gedurende vele jaren pastoraal, met veel actieve weduwen, in de Sint Joachimparochie, in Maputo, voelde hij de noodzaak van een pastoraal instrument dat zou helpen weduwen te troosten, te bemoedigen en te oriënteren in hun leven. Het was dringend nodig dat zij zich zouden en altijd nog moeten bevrijden van de negatieve aspecten van hun traditie en culturele gebruiken, die vaak onderdrukken, isoleren en vernederen. Er zijn uiteraard veel verschillen in de tradities van de vele stammen in een land dat 28 keer zo groot is als Nederland. Maar genoemd moet worden: De weduwe wordt ervan beschuldigd dat ze haar man gedood heeft, en dat zal je maar gezegd worden. De weduwe moet in huis blijven, heeft wel bezoek, maar blijft zoveel mogelijk geïsoleerd. Zelden ontvangt ze de communie. Geen handdruk of zoenen, handen op de rug. Men scheert haar hoofd kaal. Ze moet eigen bord en bestek gebruiken, alsof ze besmettelijk is. Ligt op een matras op de grond. Na dertig dagen staat ze op en wordt haar de weg naar de markt en de kerk gewezen. In de kerk mag ze geen diensten verrichten. Ze is uiteraard in het zwart gekleed. Na twee jaar legt ze het rouwkleed af en wordt er gezongen dat zij het “zondekleed” aflegt. Sociale voorzieningen zijn er niet.

Zij hadden behoefte aan de blijde boodschap van het Evangelie en de aanwezigheid van God in hun leven. Hun rechten moesten verdedigd worden. Ze moesten geholpen worden in het vrij beleven van de opvoeding van kinderen en kleinkinderen en hulp aan de armen zoals in de eerste eeuwen van het Christendom. In onze traditie hier is de weduwe slachtoffer van de maatschappij en hun eigen traditie met veel taboes. De weduwnaars worden niet uitgesloten, maar zij ondergaan in de verre verste niet het lijden en de uitsluiting die de weduwen ondergaan.

De MEV (Beweging Hoop en Leven) werd gesticht in Frankrijk na WO II onder de naam van Groupement Spirituel des Veuves door een groep jonge weduwen.

Verdere informatie zie projectdoelen  prikbord in de kerk.

Pater Hub Kuijpers s.s.s.

Maputo – Mozambique